Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej,
polskie święto wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004, obchodzone między świętami 1 maja (Świętem Pracy) i 3 maja (Świętem Narodowym 3 Maja). 2 maja nie jest dniem wolnym od pracy,
Tego samego dnia obchodzony jest Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
15 października 2003 do laski marszałkowskiej wpłynął poselski projekt zmiany ustawy o godle, barwach i hymnie RP, ustanawiający m.in. Dzień Flagi RP. Co wynika z uzasadnienia ustawy wprowadzającej święto, wybór dnia 2 maja nie był przypadkowy – chodziło o dzień, w którym Polakom towarzyszą refleksje o szczytnych kartach historii Polski, wypełnienie wolnego dnia pomiędzy świętami narodowymi, oraz podkreślenie obchodów Światowego Dnia Polonii.
Dnia 2 maja w 1945 r. polscy żołnierze zdobywający stolicę hitlerowskich Niemiec umieścili biało-czerwoną flagę na Kolumnie Zwycięstwa – Siegessäule oraz na Reichstagu w Berlinie. W latach PRL właśnie w tym dniu zdejmowano po 1 maja flagi państwowe, aby nie były eksponowane w dniu zniesionego przez władze komunistyczne Święta Konstytucji 3 Maja.
Nasze państwowe symbole narodowe reguluje Konstytucja.
Barwami państwowymi Polski są kolor biały i czerwony w dwóch poziomych pasach. Pasy są ułożone równolegle i mają taką samą szerokość. Kolor biały na fladze znajduje się na górze, natomiast kolor czerwony na dole.
Flagą Polski jest prostokątny płat tkaniny o barwach państwowych: białym i czerwonym.
Ustawa z dnia 1 sierpnia 1919 roku uznała, że barwami Polski są kolory biały i czerwony, w podłużnych równoległych pasach. Mają równą długość oraz szerokość.
Rozporządzenie z mocą ustawy z dnia 13 grudnia 1927 roku określiło odcień czerwieni, jako barwa cynobru.
stawa z dnia 31 stycznia 1980 roku o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych ustanowiła, że flaga Polski jest prostokątny płat tkanin o barwach Rzeczypospolitej: białym i czerwonym, umieszczony na maszcie.
Za flagę Polską uważany jest także wariant z godłem Polski, umieszczonym pośrodku białego pasa. Od 1955 roku są dwa rodzaje flag w Polsce nazywane "flagą państwową". Oprócz opisanej powyżej flagi biało-czerwonej istnieje jeszcze flaga z godłem na białym prostokącie nazywana "flagą państwową z godłem".
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku stanowi, że barwami Polski są kolor:
- biały i
- czerwony.
Obowiązująca flaga Rzeczypospolitej Polskiej jest prostokątem o proporcjach 5:8 podzielonym na dwa poziome pasy: biały (u góry) i czerwony. Dopuszcza się także wieszanie flagi w formie pionowej wstęgi. W takiej sytuacji barwa biała powinna znajdować się po lewej stronie lub przy drzewcu.
Historia flagi
Historycznie najwcześniejszą barwa narodową Polski był karmazyn. Uznawano, że stanowi symbol dostojeństwa i bogactwa. Ponadto uważany był za kolor najszlachetniejsze.
Po raz pierwszy barwy biały i czerwony zostały uznane za barwy narodowe w dniu pierwszej rocznicy Konstytucji 3 Maja, w dniu 1792.
Na wniosek posła Walentego Zwierkowskiego po raz pierwszy do regulacji prawnej flagi Polskiej została przyjęta w uchwale Sejm Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831 roku.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości z dniem 1 sierpnia 1919 roku ustalono barwy i kształt flagi. Zgodnie z regulacją barwy biały i czerwony w podłużnych pasach równoległych, z których górny – biały, dolny zaś – czerwony, stanowią barwy narodowe.
W naszym serwisie www znajduje się informacja dotycząca naszych znaków narodowych: Barwa, Godło i Hymn Rzeczpospolitej Polskiej
Przypominamy, że nasze znaki narodowe podlegają ochronie prawnej, chronione są:
- godło,
- sztandar,
- chorągiew,
- bandera,
- flaga lub
- inny polski znak państwowy.
mwk
Oficjalny afisz Święta Flagi RP
Unormowane prawnie, w Konstytucji, nasze symbole narodowe
Błonia i Kopiec Kościuszki w Krakowie 2 maja 2019.